Elden Ring is dé game waar Souls-fans op hebben gewacht.
Na jaren van opgekropte verwachtingen, van FromSoftware’s meest doorgewinterde fans die zich zelfs over de kleinste stukjes nieuwe informatie buigen, en mijn eigen anticipatie die door het dak schiet, overtreft Elden Ring op de een of andere manier alles wat ik had verwacht. De game schommelt op meesterlijke wijze tussen ontzagwekkend en gruwelijk op een manier die pijnlijk zou zijn als je er niet zo in opging. Voor elk verbluffend nieuw vergezicht zal er een nieuwe horror zijn, en voor elke nieuwe levensbedreigende vijand zal er de belofte van een schat zijn die je dwingt om het opnieuw te proberen.
De setting van Lands Between is het hoogtepunt van wat FromSoftware de afgelopen 14 jaar heeft gedaan. Het heeft elementen van zowel Lordran als Drangleic in zijn DNA, maar het heeft ook iets van de onverwachte schoonheid van Sekiro’s fantastische Japan. Dankzij de Closed Network is die eerste stap uit de duisternis naar Limgrave voor velen misschien niet meer nieuw, maar in Elden Ring is dat echt het topje van de ijsberg. Je hebt misschien alles gezien wat iedereen al heeft ontdekt in Limgrave.
Jij bent een Tarnished, een herrezen voormalige heer die is teruggekeerd naar de Lands Between om de stukken van de titulaire Elden Ring te verzamelen. Dit kosmische, vergoddelijkte artefact wordt gepresenteerd als een verzameling van duizenden runen, eldritch-symbolen die de kracht van de schepping bevatten. De Lands Between werden in het verleden geregeerd door Halfgoden, maar toen de Rune of Death werd gestolen, trokken ze ten strijde en trokken Runen uit de gebroken ring om hun eigen krachten te versterken. Het resultaat was een waanzin die bekend staat als de Taint, die tot op de dag van vandaag voortduurde tijdens de tijd van de verbrijzeling. De wereld is uit balans, de weinige halfgoden die overblijven zijn afschuwelijke monsters, en jij bent hier om het recht te zetten.
Het overkoepelende plot van Elden Ring is dat van een spectaculair high fantasy. De schaal is groter dan alles wat From eerder heeft gedaan, en dat zie je terug in elk element van dit avontuur. Want dat is dit trouwens: een avontuur. Waar eerdere From-games uitdagende reizen naar de duisternis waren, gekenmerkt door hopeloze wanhoop en een gevoel van uitputting, voelt Elden Ring aan als meer dan zomaar een zoektocht.
Veel van dat gevoel komt van de structuur. Van hebben altijd uitgeblonken in het geven van opties aan de speler in termen van waar te gaan. Hun spellen openen zich organisch, zo intuïtief geconstrueerd dat je zelden een kaart nodig hebt om je weg van de ene plaats naar de andere te vinden. Elden Ring neemt dit en vergroot het uit. Ik was nog steeds verbaasd over hoeveel er te doen en te vinden was in Limgrave toen ik een tweede gebied tegenkwam dat net zo groot was. En het blijft doorgaan. Meer dan eens vroeg ik me af of het niet gewoon te groot en te vol was voor zijn eigen bestwil.
Zodra je toegang hebt tot je spectrale ros, Torrent, gaat de wereld voor je open. Wildlife dartelt tussen de bomen, het weer verandert dynamisch en een dag-nachtcyclus laat je het verstrijken van de tijd op natuurlijke wijze voelen. Vreugdevuren en lantaarns worden vervangen door Sites of Grace, waar je een level omhoog kunt gaan en elementen van je personage kunt wijzigen. Cruciaal is dat je ook direct snel naar elk van hen kunt reizen, op voorwaarde dat je buiten bent en niet in gevecht bent. Ik zeg ‘vervangen’ omdat ze functioneel identiek zijn aan de punten van heiligdom in andere From-games. Iedereen die vanuit eerdere inzendingen in deze losjes gekoppelde serie naar Elden Ring gaat, zal meerdere elementen herkennen.
De wapen- en personage-upgrades werken op dezelfde manier als altijd, met een paar aanpassingen. In het begin word je uitgenodigd voor de Roundtable Hold, een soort hub waar NPC’s die je ontmoet en hulp zullen verzamelen om diensten en wijs advies aan te bieden. Het creëert een gevoel van vooruitgang en prestatie dat ook geruststellend vertrouwd aanvoelt.
Zoals verwacht, zijn de Lands Between vol gevaren. Een groot deel van Limgrave is ontworpen om op sommige plaatsen toegankelijker en zelfs gastvrijer te zijn. Nieuwkomers zullen de verschillende kerkers graven voor items en uitrustingen, terwijl ze het opnemen tegen eindbazen die hen bijna voorzichtig voorbereiden op wat komen gaat. Het moet gezegd worden dat de meeste andere gebieden aanzienlijk minder kerkers hebben dan Limgrave, waarbij de meeste actie plaatsvindt in de Overworld. Er zijn nog steeds genoeg plaatsen om te verkennen, maar Limgrave is echt een flex van FromSoftware.
Om je wereldkaart te vullen, moet je in elk gebied fragmenten van speciale pilaren vinden. Naarmate het landschap vorm krijgt, begin je een idee te krijgen van de enorme schaal. En elk klein oriëntatiepunt is ook het ontdekken waard. Wat op de kaart op een ruïne lijkt, kan een fort zijn, een kleine grotmond kan heel goed leiden tot een uitgestrekte kerker. Gebouwen, bruggen, ravijnen en valleien, kleine stukjes bomen en verspreide meren bevatten allemaal geheimen die het ontdekken waard zijn. Maar avontuur is natuurlijk een gevaarlijke bezigheid.
De gevechten in Elden Ring wijken niet veel af van eerdere From-titels. Parries en counters, backstabs en dodge rolls, de mogelijkheid om elk wapen met twee handen te hanteren – al deze elementen zijn aanwezig. Uithoudingsvermogen is essentieel voor alle klassen, maar degenen die bouwen aan een magische aanval, moeten ook hun focus beheren. Daarnaast zijn er wapenkunsten vertegenwoordigd door de Ashes of War, die specifieke krachtige vaardigheden op je wapens toepassen. Talismannen vervangen ringen om buffs en bonussen te geven. De dood zal je Runen wegnemen en je terugbrengen naar de dichtstbijzijnde Site of Grace of Statue of Marika die je hebt gevonden, en als je opnieuw sterft, verlies je wat je hebt verzameld.
Multiplayer is een mix tussen coöperatieve zoektochten en PvP-duels. Er zijn geen grote veranderingen in de formule hier. Nogmaals, je kunt ervoor kiezen om een oproepteken te plaatsen om jezelf beschikbaar te stellen om anderen te helpen, of om een hand van andere spelers te vragen om je eigen inspanningen te ondersteunen. Helemaal online zijn brengt echter zijn eigen gevaren met zich mee, omdat je jezelf blootstelt aan invasie door andere spelers die je veel geld kunnen kosten. Over het algemeen begrijpt de Dark Souls-gemeenschap de regels, en trollen vormen een minderheid. Het is gewoon iets om je bewust van te zijn.
In ieder geval is de strijd subliem, waarbij roekeloosheid wordt afgestraft, maar moed en geduld worden beloond. De grotere bazen, de halfgoden en hun pretendenten, bieden een stevige uitdaging die voor velen vrijwel zeker zal voelen alsof ze bakstenen muren raken. Het verschil is dat je hier de vrijheid hebt om die bazen te verlaten en ergens anders te verkennen, om een level omhoog te gaan en hele nieuwe gebieden aan te pakken. Er is een kritiek pad, maar u kunt dit als eerste of als laatste op uw takenlijst zetten.
Er zijn ook andere bekende RPG-elementen terug te vinden in Elden Ring. Er zijn kookboeken te vinden of te koop die het maken van recepten leren, en reagentia en ingrediënten zijn overal. Bloemen en hars, rotsen en edelstenen, delen van dieren afgesplitst van de endemische fauna. Je kunt meerdere items maken, van munitie tot bommen, drankjes tot zalven, maar je zult altijd op je Flask moeten vertrouwen om gezondheid en focuspunten te herstellen. Bepaalde items vergroten hun effectiviteit, maar je moet hoog en laag zoeken om ze te vinden.
Uiteindelijk bepaalt je startklasse alleen de early game en ben je vrij om te bouwen zoals je wilt. De vrijheid is immens, aangezien Elden Ring meerdere manieren biedt om Runes te bewerken, de valuta waarmee je een level omhoog gaat en items koopt. Als je een barbaar zonder shirt wilt zijn met een knuppel ter grootte van een mens op de ene schouder en een vuurbal in de andere hand, dan kan dat. Het is gewoon een kwestie van punten toewijzen waar je ze nodig hebt met elk level.
Naarmate elk nieuw gebied zich voor je uitstrekt, neemt het gevoel van grootsheid en ontdekking toe. Van zonovergoten bossen en eeuwenoude paviljoens tot groteske landschappen alsof je de binnenkant van een kosmische colossus doorkruist, de Lands Between zijn wonderbaarlijk divers en rijk aan sfeer, mysterie en gevaar. Gevangen kisten kunnen je teleporteren naar verre uithoeken van de onbekende kaart, waar vijanden je enorm overtreffen en het gewoon een uitdaging wordt om terug te komen. NPC’s geven nevenmissies uit die hun eigen miniverhalen weven, waarbij ze je vaak belonen met unieke items en diensten voor je moeite.
Af en toe kan deze vrijheid Elden Ring tegenwerken. Er is zoveel gemaakt van de wereldopbouw, en zo aanlokkelijk is de setting, dat ik af en toe verlangde naar From om me gewoon een verhaal te vertellen. Geef me wat tussenfilmpjes, een kleine expositie, of misschien wat richting. Want zo nu en dan is het ronduit intimiderend. Op een gegeven moment, na het verslaan van de eerste van wat Elden Ring ‘Legacy bosses’ noemt, kreeg ik een nieuw facet van mijn zoektocht te zien: vind een specifieke toren om de Great Rune die ik had verworven te reactiveren. Op dat moment was ik ongeveer 15 uur onderweg en plotseling stond ik voor vier volledige gebieden om te verkennen, hoe ik ook koos. Het gevoel van ontzag en schaal was onthutsend, maar het leidde ertoe dat ik een korte periode aarzelend in de duisternis stak voordat ik me op een route vestigde. Het is natuurlijk de bedoeling.
Elden Ring is een historische titel. Net zoals FromSoftware eerder de grenzen van acceptabele uitdagingen, organische verhalen vertellen en grootse wereldopbouw heeft verlegd, presenteren ze hier een niveau van vrijheid en verkenning dat zelden wordt gezien. Dit is niet een geval van gewoon naar de plaats gaan en het steeds opnieuw doen totdat de kaart van rood in blauw verandert. Het gaat erom een richting te kiezen en erin te rijden, vijanden tegen te komen waarvan je je niet kunt voorstellen dat je ze zou verslaan en ze dan te verslaan; verbijsterd zijn door een mysterie dat pas uren later steek houdt; het is het vinden van uitrusting waarvan je niet kunt wachten om sterk genoeg te zijn om te gebruiken, of het ontmoeten van raadselachtige personages die bondgenoot of vijand kunnen blijken te zijn, afhankelijk van trajecten die je nog niet kunt voorspellen.
Dat Elden Ring elementen herbruikt van zijn spirituele voorgangers, wordt een bijna onbeduidende klacht. De manier waarop het bekende in het onbekende weeft, creëert een uniek gevoel van avontuur voor veteranen van de serie, terwijl het meer toegankelijke openingsgebied nieuwkomers in staat stelt hun weg te vinden voordat ze er halsoverkop in springen. In veel opzichten is Elden Ring een waar magnum opus. Het zijn de meesters van een genre dat ze hebben gecreëerd en de pretendenten en zijrivieren laten zien hoe het moet, terwijl ze andere open-wereldontwikkelaars tegelijkertijd het een en ander leren. En toch is het niet te trots of verheven om aanwijzingen te nemen van de allerbesten van de rest. Simpel gezegd, Elden Ring is de grootste en meest gewaagde titel van FromSoftware tot nu toe, en een van de meest opwindende open werelden ooit gebouwd.
