In maart kwam Xseed Games met de PlayStation 4-port van Falcom van The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel. Deze nieuwe versie, oorspronkelijk uitgebracht voor PS Vita en PlayStation 3 in 2015, bracht de instant klassieke RPG naar de PlayStation 4. De vorige twee titels op platformpariteit brengen met de derde game is logisch, omdat dit directe sequels zijn met opslag-overdragende functionaliteit. Nu is het tijd voor de tweede game, op dezelfde manier. Net als de vorige titel is dit een eenvoudige poort van de PlayStation Vita en PlayStation 3-versie, met in elk geval een nieuwe bel of fluit in zicht. Dat is oke, want als je deze games nog niet eerder hebt gespeeld, is dit de perfecte tijd om erin te springen. Trails of Cold Steel is een geweldig konijnenhol om naar beneden te tuimelen, vooral met de nieuwe wendingen en bochten naar het spel
Wees gewaarschuwd: hier zijn spoilers. The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II is een direct vervolg op het vorige spel, op de meest letterlijke manier mogelijk. Het begint meteen na het einde van de eerste game, een van de meest nagelbijtende cliffhangers in de geschiedenis van de JRPG. Schijnbaar uit het niets, hoewel perfect voorafschaduwing, verraderde Crow zijn vrienden en land, en deed dat op een epische manier met een gigantische freakin ‘robot. Geest, Trails of Cold Steel was geen spel over gigantische robots. Hoofdpersoon Rean krijgt een gigantische robot van zichzelf en de strijd tussen de twee eindigt met het terugtrekken van Rean en het achterlaten van zijn klasse VII-vrienden op het slagveld. Zwaar spul, vooral omdat zoveel van deze serie gaat over de band tussen vrienden.
Enige tijd verstrijkt en klasse VII zijn indirecte drop-outs. Thors Academy is onder bezetting door de vijandelijke troepen en de verschillende klassen zijn verspreid over het land en hebben een specifieke rol gekregen in het voortdurende conflict over de controle over Erebonia. Als Rean is je eerste missie om de band weer bij elkaar te krijgen. Als je elk lid van Klasse VII vindt en ziet wat iedereen sinds het vorige spel heeft gedaan, krijg je van elk personage een echt groeisultaat dat een hele weg gaat om de hele wereld te verkopen als een echte plek waar echte mensen wonen . Zodra iedereen weer bij elkaar is, raakt het echt de fan, en enkele uren bouwen worden enkele uren spannende uitbetaling.
Trails of Cold Steel II lijkt veel op zijn voorganger, in die zin dat gevechten meer een middel zijn om het plot te doorkruisen dan een focus in het spel. Het is vrij standaard turn-based JRPG-tarief, met een paar uitzonderingen. De orbments zijn weer terug, wat een behoorlijk diepgaande aanpassingsmogelijkheid mogelijk maakt tussen verschillende bewegingen en elementen, passieve boosts en wat dan ook. Overdrive is een nieuwe monteur voor deze game, die een extra meter is die je kunt branden om een onmiddellijke boost te krijgen, van healing tot het elimineren van skill-casting-tijden. Het onderbreken van de geplande strijdstroom is een groot deel van de recente Legend of Heroes- spellen en Overdrive is een extra element in die verwaandheid. Eindelijk, natuurlijk, zijn de robots.
De gigantische robots of mecha in Trails of Cold Steel II worden Divine Knights genoemd en mogen niet lichtvaardig worden opgevat. Deze gevechten, ondanks dat ze een groot deel uitmaken van de plot-twist / cliffhanger van de laatste game en een totaal opvallend plot-element in het algemeen, zijn eigenlijk vrij schaars. Het zijn grotere bedragen voor het doorlopen van de lange hoofdstukken van de game dan een vast onderdeel van de gameplay. Omdat ze enigszins gimmickachtig zijn, helpt dit hen om ze koeler en consequenter te voelen, waarbij ze vermijden dat ze hun welkom verspillen. Ze voelen zich nog steeds bijna niet op hun plaats in het grote geheel van dingen, maar zijn altijd een merkbare en effectieve aanwezigheid. Ik bedoel, we graven allemaal gigantische robots, dus het is prima.
