Als je een fan bent van Bakugan, zal je ongetwijfeld een kick krijgen van Bakugan: Champions of Vestroia.
Ondanks ik enorm verrast was door de aankondiging van Bakugan: Champions of Vestroia afgelopen zomer, verheugde ik me eigenlijk op het spel. Ik was net iets te oud om op te groeien met de franchise, maar als iemand die nog steeds geniet van een goede Pokémon of Yu-Gi-Oh! marathon, voelde ik dat ik het een kans moest geven. Na diepgaand Champions of Vestroia te hebben gespeeld, hebben deze hoop plaatsgemaakt voor verwarrende en enigszins tegenstrijdige gevoelens.
Het verhaal van Bakugan: Champions of Vestroia is simpel. Als je op een dag van school komt, kom je een Bakugan tegen, een mysterieus wezen uit een andere dimensie dat graag met andere Bakugan vecht. Terwijl je eraan gewend raakt om met anderen te vechten met je nieuwe metgezel, wordt je stad getroffen door een reeks aardbevingen en nemen jij en je vrienden het op zich om het te onderzoeken. Als afleiding van deze onderzoeken, zul je ook merken dat je meedoet aan Bakugan-toernooien, hoewel dit aspect van het verhaal niets anders lijkt dan opvullende inhoud.
Het grootste deel van je tijd in Bakugan breng je door in deze vechtpartijen. Gevechten draaien om je personage die over energiekernen rent die willekeurig in de arena spawnen. Als je deze kernen oppakt, worden ze overgebracht naar je Bakugan, en als je genoeg energie hebt verzameld, kun je een van de vier aanvallen op je tegenstander uitvoeren. Gevechten vinden plaats in een 3v3-indeling, zodat je naar de andere Bakugan in je team kunt overschakelen zolang ze niet afkoelen. De AI hier is niet de beste, en zelfs in de late game had ik geen problemen om gewoon alles te tanken en me bruut door gevechten een weg te banen, niet dat ik dat nodig had.
Er zijn 81 Bakugan in het spel, hoewel de meeste van dezelfde soort komen. Dit komt omdat er vijf facties van Bakugan zijn, en op één na zijn alle soorten in elke factie te vinden. Deze facties bepalen zwakheden en weerstanden, en maken het gebruik van een specifieke subset van bewegingen mogelijk, en dus wordt elke combinatie van factie en soort als een apart personage behandeld. Net als in Pokémon, vond ik ondanks deze enorme selectie niet echt een goede reden om tijdens het spel van team te wisselen. Ik vond al vroeg een combinatie van Bakugan die ik leuk vond en ging er gewoon mee door.
Buiten gevechten in Bakugan: Champions of Vestroia zijn er zeven gebieden om te verkennen, elk gevuld met een aantal side-quests om te voltooien. Soms kun je hiervoor nuttige beloningen krijgen, zoals nieuwe Bakugan of vaardigheden, maar meestal kreeg ik gewoon kleren. Bovendien lijken deze side-quests maar in een handjevol types voor te komen, wat betekent dat je iemands kinderen opspoort of tikkertje veel te vaak speelt. Het ontbreken van significante beloningen en de herhaling van deze speurtochten doet me geloven dat deze hier alleen zijn om de lengte van het spel op te vullen.
Bakugan: Champions of Vestroia heeft ook een online multiplayer-modus, waarin je tegen vrienden en andere vechters over de hele wereld kunt vechten. Gezien hoe gemakkelijk de AI kan zijn, is elke uitdaging die je in de game tegenkomt hier te vinden. Je voortgang vanuit de verhaalmodus wordt gedeeld met multiplayer, dus als je vroeg naar deze modus wilt gaan, zul je waarschijnlijk merken dat je wordt gekoppeld aan tegenstanders die een natuurlijk krachtvoordeel hebben.
Hoewel de verveling van Bakugan en de inhoud ervan mijn belangrijkste klachten vormen, zijn er ook een paar merkbare prestatieproblemen tijdens het spel die het vermelden waard zijn. Deze komen met name tijdens gevechten, zoals bij het lanceren van bepaalde aanvallen, is er een korte maar duidelijke vertraging.
Ondanks mijn gunstige eerste indrukken werd Bakugan: Champions of Vestroia vrij snel vermoeiend en repetitief. Dat wil niet zeggen dat de game slecht is – wat er is, is vakkundig gemaakt en ik heb er een beetje plezier van gehad. Er is gewoon niet veel om spelers betrokken te houden, vooral niet in de latere delen van het spel. Het verhaal is licht en wordt onderbroken door toernooien die schijnbaar geen ander doel dienen dan om nog meer gevechten in het spel te introduceren. Gevechten is in het begin best leuk, maar na een paar uur zul je merken dat er weinig tot niets is om het op te fleuren. Er zijn een heleboel side-quests te doen, maar zelfs hier kom je steeds weer hetzelfde handvol missietypen tegen.
Het lijkt er dan op dat de overgrote meerderheid van de inhoud van het spel geen ander doel dient dan de duur van het spel te verlengen. Jongere fans willen misschien Bakugan: Champions of Vestroia bekijken , maar voor oudere fans of degenen die nog niet in Bakugan geïnteresseerd zijn, is het veel, veel moeilijker om in te komen.
