Borderlands 3 borduurt voort op het succes van Borderlands 2, maar nu met nog meer wapens.
Er is veel veranderd in de FPS-gamescene sinds 2012, toen de laatste genummerde invoer van Borderlands aankwam in onze speelautomaten. Op alle manieren die ertoe doen, hakt het vervolg nauw aan bij de blauwdruk die is vastgelegd in die geliefde release, exploderend op onze schermen met een schare wilde wapens, asinine humor en bloedige veldslagen. De formule voelt gedateerd aan. Maar met enkele updates van de gebruikersinterface en gameplay, en een enorm avontuur op verschillende bestemmingen, is het gemakkelijk om de krankzinnigheid opnieuw te omarmen, zelfs als je weet dat het allemaal een beetje te vertrouwd aanvoelt.
Spelers springen opnieuw in de rol van een van de vier unieke kluisjagers, elk met boeiende gimmicks die hun speelstijlen apart zetten. Van de ruzie met melee-aanvallen van de nieuwste sirene tot de mech-aangedreven aanhoudende aanvallen van de Gunner, elk personage biedt een scala aan build-opties, en het creëren van theorie op weg naar een krachtige moordmachine is vooral boeiend na enkele tientallen uren spelen en behaalde vaardigheidspunten. De meeste van deze speelstijlen lenen royaal van eerdere spellen of andere franchises, dus de meeste powersets zullen aanvoelen als een oud paar schoenen om trouw te genre – gemakkelijk om in te glijden, maar met enkele verrassingen.
Tijdens een bijzonder lange campagne spoort Borderlands 3 internet en bedrijfscultuur in gelijke mate, waarbij het inherente narcisme en egoïsme van beide worden verzadigd met het kenmerkende sofomorische humor van de serie. De humor is zeker wisselvallig, maar de schrijvers lijken de filosofie te hebben aangenomen dat je 100 procent van de opnamen mist die je niet maakt; het gebabbel is bijna constant. Storytelling voelt deze keer epischer aan wanneer de helden tussen planeten vliegen. Eerdere games in de franchise voelden soms te gebonden aan een bepaalde omgeving, en deze nieuwe aflevering bestrijdt dat muffe gevoel met verschillende goed gerealiseerde locaties, van een idyllisch klooster tot een megastad van bedrijven. De variëteit is een welkome afleiding en houdt het visuele palet aangenaam.
Geweren zijn opnieuw de echte sterren van de show, met een onwerkelijk assortiment vuurwapens die net zoveel gameplay-variëteit hebben als visuele uniciteit. Ik geniet van de gevarieerde opties bij de hand, en het solide geschut over de hele linie zorgt voor betrokkenheid gedurende vele uren. Van aanvalsgeweren die stralen van straling lanceren tot een pistool dat raketten afschiet, er is geen einde aan experimenten. Als er iets is, kan de overvloed aan opties overweldigend aanvoelen en het anders waanzinnige tempo van spelen vertragen terwijl je gewoon probeert te achterhalen wat het waard is om te houden of te verkopen – een probleem verergerd door omslachtig voorraadbeheer en te weinig verkoopplekken. Het helpt niet dat wapens zich slechts soms conformeren aan hun verwachte archetypen. Wanneer een pistool soms een betere optie op lange afstand is dan een sluipschutter, hoe beoordeelt u het nut van een item het beste in één oogopslag?
Glijden onder gaten en over obstakels bedekken dragen bij aan de snelle stroom van verkenning, en ik waardeer het gevoel van snelheid en mobiliteit. Gevechten zijn hectisch maar simplistisch, vooral in de vroege uurtjes, omdat waves van vijanden herhaaldelijk uitzaaien om te worden gemaaid. Later uur bieden meer interessante mixen van vijanden, maar lijden aan een ander probleem; veel slechteriken zijn extreme kogel sponzen, die gevechten uitbreiden op een manier die onnodig aanvoelt in een toch al vlezige campagne playthrough. Verschillende bazen zijn vooral schuldig aan deze zonde, en kunnen zorgen voor een ellendige klomp, vooral solo gespeeld, waar eindeloze cirkelstraffen snel zijn aantrekkingskracht verliezen.
Net als zijn voorgangers is Borderlands 3 op zijn best wanneer het samen met maximaal vier spelers online wordt gespeeld. Naarmate meer kluisjagers de strijd aangaan, is de visuele fantasmagorie van kleur en explosies amusant en vreemd heerlijk. Het spel ondersteunt eenvoudig drop-in spel, en opties voor onafhankelijk niveau schalen en moeilijkheid, waardoor de hindernissen waarmee spelers op verschillende plaatsen in het spel worden geconfronteerd, worden weggenomen.
Afgezien van het potentieel om verschillende personages uit te proberen en te bouwen door de lange reeks van het verhaal, biedt de post-game-ervaring een scala aan uitdagingsopties, rijen met chaos doordrenkte ontmoetingen om doorheen te klimmen en rangschikkingen om op te schieten terwijl je duikt terug in de actie. Ik verwelkom de inzet voor betrokkenheid bij eindspel. Ik moet echter toevoegen dat ik in mijn eigen playthrough voelde dat de kern van gevechten zijn welkom droeg ruim voordat de credits werden uitgerold, vooral omdat de hoogste beschikbare initiële moeilijkheid (normaal) zelden een zinvolle uitdaging inhield.
